Een dag terug naar de middeleeuwen

Lieve iedereen,

Gisteren vertelde ik jullie in ons blog dat het vandaag de bedoeling was om de stad Florence te bezoeken. Wij kwamen er gister avond laat alleen achter dat de musea in Florence op maandag gesloten zijn en aangezien wij, nu we er toch zijn ook de musea met kunst van beroemde kunstenaars willen zien, hebben wij onze dag in Florence dus naar een dag later verschoven. Hierdoor eerder wij vanmorgen wakker zonder nog maar enig idee te hebben wat wij vandaag gingen doen. We hadden geen zin om de hele dag op de camping te zitten, we wilde er op op uit om meer van Toscane te zien. Na enig onderzoek op internet besloten we het middeleeuwse dorp Anghiari te bezoeken. Anghiari staat bekend als één van de mooiste dorpen van Italië. Het dorp is waarschijnlijk ontstaan in het begin van de elfde eeuw. In 1440 vond hier een veldslag plaats tussen de pauselijke en Florentijnse troepen. Deze gebeurtenis werd door Leonardo Da Vinci op de muren van het Palazzolo Vecchio geschilderd.

De reis ernaar toe duurde 2 uur en was 158 km rijden. Toen we in de verte het dorp op de heuvels zagen liggen tijdens het aanrijden wisten wij direct dat het een goede keuze was geweest om hier naar toe te rijden. Het uitzicht op de oude stad was prachtig! We parkeerde onze auto net buiten het centrum en gratis en liepen door een poort het oude centrum isn. Ondanks dat het vandaag 31 graden was met volle zon viel de hitte in het oude centrum mee door alle kleine, donkere en schaduwrijke straatjes. Tijdens het lopen in het centrum voelde het oprecht alsof wij in de middeleeuwen liepen. Er hing een speciale soort stilte en rust binnen de hoge muren en overal waar je keek zag je geschiedenis. Wanneer je door deze kleine straatjes slentert vergeet je volledig de wereld daar buiten. Door de sfeer had het ons niets verbaast als wij Jamie uit outlander ineens voorbij zouden zien rijden op zijn paard. Geen enkele woning (ja er wonen nog steeds mensen in dit oude dorp!) of winkel/restaurant had een voordeur zoals wij die kennen. Elke deur was van donker houd zoals kastelen dat hebben en de weg bestond uit stenen. Zelfs de lantarenpalen leken nog uit de elfde eeuw te komen! Het is onmogelijk om jullie te vertellen hoe bijzonder dit dorp was. Ik zou iedereen aanraden, om wanneer je in Toscane bent de reis hier naar toe te maken. Ondanks dat je het oude centrum na een uurtje wel gezien hebt is het echt de moeite waard om voor om te rijden!

Uitzicht op het dorp wanneer je aan komt rijden

Plattegrond van het dorp

Straatjes in het dorpDit zat van een muur verstopt achter houten deurtjes

 Een straatje

In het dorp

Dit zijn huizen van mensen in het dorp

Na door het centrum gelopen te hebben gingen we op een pleintje in het centrum iets eten. De bediening was super aardig en we mochten zelfs eerst smaken ijs proeven voordat we een smaak kozen. Je merkte dat er nu in deze periode haast geen toeristen zijn. Op één Engels gezin na waren wij de enige buitenlanders in het dorp. Hierdoor was het erg rustig en was het mogelijk om op je gemak de straatjes door te slenteren en de Italianen leken het extra leuk te vinden om toeristen te zien, wij voelde ons echt welkom in hun mooie dorp. 

Aan het einde van de middag maakte wij onze reis terug naar de camping en reed Selina per ongeluk verkeerd. Het jammere daarin in Italië is, dat je dan ook direct 2 maal tol moet betalen, Selina was heerlijk aan het schelden. Onderweg zagen wij helaas een natuurbranden in het Toscaanse landschap, zo zonde!

Eenmaal terug op de camping lazen wij nog heerlijk rustig en boek en maakte ik Pasta voor Selina (gelukkig vond ze het, ondanks alle veel lekkere échte pasta hier in Italië) toch lekker en na het eten gingen we op de camping een ijsje halen.

Morgen staat dan écht Florence op de planning. We hebben de kaartjes voor het Uffizi museum.

Veel liefs,

Selina en Rosalie